And now for something completely different

Nu de zomer ons in de greep houdt met hogere temperaturen, terrasjes en lange dagen, ligt klassieke muziek een beetje op zijn gat. Heel wat instrumenten zitten in het vet of ondergaan een APK- of poetsbeurt, wat echt nodig is na de vele kilometers noten van het afgelopen seizoen.
Ook hart en brein hebben zo’n pauze nodig en moeten tot ontspanning zien te komen, zeker wanneer je terugkijkt op de -in mijn geval- ruim honderd concerten en talloze muziekmomenten thuis.

Ontspanning betekent ook muziek waar we doorgaans niet zo snel voor zouden kiezen, of waar weleens wat meesmuilend over gedaan wordt, althans sommigen hebben daar last van.

Ik wat minder. Jeugdsymfonieën van Mendelssohn, mandolineconcerten van Vivaldi, pianomuziek van Chopin of Mompou, filmmuziek van Sjostakovitsj, niets mis mee, vooral in de auto. En wat te denken van romances, ouvertures, dansen, ja zelfs opera-aria’s om eens lekker op mee te blèren; nu mag het, grijp je kans.
Chillen dus, de boog kan niet altijd gespannen zijn, muziek mag ook gewoon leuk zijn. Ik zou zeggen: doe eens een ‘prins Clausje’, gooi je stropdas in de hoek, er zijn momenten dat echt niemand verlegen zit om een weloverwogen oordeel.
Zo kan ik bijvoorbeeld wél genieten van een kind dat vol overgave vals vioolspeelt of (onderweg) van Anouk, Drs. P, Eric Clapton en Rammstein… zo, het is eruit!

Nou vooruit, nog een laatste ontboezeming in het kader van ‘even iets anders’: het frietje mét. U weet niet half hoe gelukkig ik ben als ik aan het strand sta met zo’n puntzak in de hand en de vingers van die andere hand helemaal onder de mayonaise. Al besef ik dat het weinig voedzaam is, lekker is het wel. ZOMER!