In memoriam aeternum

Er is veel gebeurd dit jaar, er is nog veel meer niet gebeurd heb ik de neiging om te zeggen. Het klonk zo leuk, 2020, maar de terugblik biedt vooral veel gemis en treurnis, maar daar weten we inmiddels alles van. Ik hoop wel dat alle musici, muziekstudenten en –docenten ongeschonden uit de strijd komen, we wachten op hen.

Laten we voor de verandering eens anticiperen op wat ons komend jaar te wachten staat en wie de jubilarissen zijn. In 1521 overleed de Renaissancecomponist Josquin des Prez, in 1621 de vroegbarokke Jan Pieterszoon Sweelinck. Liefhebbers van deze componisten zijn vooral aangewezen op orgelconcerten en op festivals voor oude muziek.
Hun invloed op de muziekevolutie was bepaald niet gering, net zoals die van Astor Piazzolla (1921-1992). Deze bandoneonspeler en componist bracht klassiek en folklore dichter bij elkaar, wat je weer niet kunt zeggen van Igor Stravinsky (1882-1971). Die speelde het klaar om met grote doses ritmiek klassiek uit een eeuwigdurende winterslaap te laten ontwaken.

Het is natuurlijk fijn als mooie jaartallen tot speciale herdenkingen en concerten leiden, zoals dat ook zou kunnen gelden voor Alphons Diepenbrock (1862-1921), Camille Saint-Saëns (1835-1921) en vast nog andere componisten.
Ik ben evenwel van mening dat we ons niet tot ronde getallen moeten beperken. Beethoven viert in 2021 gewoon zijn 251e geboortedag, Tsjaikovski is in 2021 al 127 jaar dood en Bachs Weihnachtsoratorium is in 2021 al 287 jaar mooi. Je moet er toch niet aan denken dat Anton Bruckner (1824-1896) en Gabriel Fauré (1845-1924) nog vier jaar moeten wachten op hun eerbetoon. We zijn deze mensen permanent dank verschuldigd, daar zit geen houdbaarheidsdatum op.