Opera en Voetbal

Dat de laatste weken Koning Voetbal de wereld in de ban houdt kan niemand zijn ontgaan. Het circus ontwijken is bijna geen optie, tenzij je je toevlucht neemt tot de kies- en opzoekzenders met interessante films of documentaires.
Maar eerlijk gezegd trekt ook mij het mondiale voetbalgebeuren als een magneet naar het scherm, ik kijk er graag naar, zonder te pretenderen er verstand van te hebben. Bij elke wedstrijd heb je (bij gebrek aan Nederland) een favoriet, op welke grond dan ook. Voor mij had IJsland verder mogen komen, voor mijn jongste dochter Nigeria vanwege de leukste shirtjes.

Tussendoor echter riep het werk me naar drie opera’s, Un Ballo in Maschera van Verdi , Werther van Massenet en Carmen van Bizet. Stuk voor stuk mooie producties, heerlijke muziek en spectaculaire ensceneringen in respectievelijk Heerlen, Praag en Dresden.
Onwillekeurig riep het bijwonen van deze drama’s een vergelijking op met het voetbal in Rusland, al wilde ik dat per se niet; ik was juist blij er even van verlost te zijn. Maar het drama ging gewoon door, de overeenkomsten bleken evident:

• boeiend schouwspel, grande spectacle
• grasveld en bühne vormen de speelvelden
• tenues en kostuums
• bewegingen en choreografie
• sterspelers en figuranten
• verschillende bedrijven
• mooie zang is gelijk aan mooi spel
• triomf versus nederlaag
• uitgeschakeld worden bij voetbal is als doodgaan in een opera
• juichen is mooi, verdriet zowaar nog mooier
• gebarentaal van coaches en dirigenten
• de commentaren in de pauzes
• puur vermaak
• het duurt soms te lang

Hoogste tijd voor vakantie.