Zo kan het ook

Naast alle gebruikelijke klassieke concerten, ik heb er inmiddels enkele duizenden bijgewoond en ben nog steeds niet verzadigd, waren er recentelijk twee uitschieters, voorstellingen die me ernstig aan het denken hebben gezet, categorie zo kan het ook: klassiek en blues voor beginners.

Eerst was er een concert voor kinderen van twee basisscholen die gewoonlijk nauwelijks in aanraking komen met klassiek, het vond plaats in het Cultuurhuis in Heerlen. Enkele talenten uit de Jong Talent Klas van het Conservatorium presenteerden en speelden ‘vreemde’ muziek op onbekende instrumenten, nu eens niet gitaar en drums maar piano, hoorn, hobo en viool. En het zangtalent zong zelfs een Ave Maria en een opera-aria van Mozart, kun je nagaan. Het werd een schot in de roos, het publiek keek en luisterde aandachtig en vol ontzag naar de prestaties, de interactie (beter woord voor meet and greet) na afloop was ronduit vertederend, er werd zowaar geknuffeld. De concentratie en stilte die dit soort muziek nu eenmaal kenmerkt was voelbaar en aanwezig. Zo kan het dus ook.

En dan de Southern Bluesnight in het Parkstad Limburg Theater van Heerlen, voor deze klassiekeling  geen dagelijkse kost. Een avond zonder conventies en dogma’s maar met een biertje in de hand van het ene naar het andere podium. De tent vol (ouwe) rockers en bluesgekken, T-shirts, petten, wat headbangen en meedeinen, erg veel I, IV en V (voor de insiders), applaus en gejoel na elke splijtende gitaarsolo, weinig stilte, Hammondorgel ! en leuke gesprekken, goed voor mijn innerlijke balans. Deze voor mij nieuwe ervaring van ongecompliceerd genieten voelde prima. Zo kan het dus ook.

Van een boek met memoires zal het wel niet komen, maar deze twee noviteiten zouden er beslist deel van uitmaken.